Telefonist

“ Mijn regiment van 2000 man telt 950 doden en vermisten. Misschien zou ik daar bij geweest zijn als ik niet de funktie van telefonist gekregen had. ”

26-9-1914

Dit schreef Joseph Lesage na de eerste grote veldslag van zijn divisie, bij Nancy. Hij is vier jaar lang telefonist gebleven. De telefoonpost bevond zich meestal vlak achter het veldgeschut om de communicatie met de voorste linie te verzorgen. Dat veldgeschut was altijd doelwit van vijandelijk mortiervuur. De telefoonlijnen werden veelvuldig vernield door granaatexplosies. De telefonisten moesten er bij nacht en ontij op uit om de schade te herstellen. Soms zat de telefonist in een schuur of in een kapotgeschoten huis; dat was luxe! Maar meestal moesten ze hun eigen hut maken in een bos of zaten ze in de loopgraven. Joseph heeft vier bommen op zijn diverse posten overleefd. Hij is één keer licht gewond geraakt.

Commentaar van zijn oudste dochtertje, toen ze vijf jaar was:

“Mijn papa vecht in de oorlog met een telefoon en met een geweer en als hij alle Duitsers heeft doodgeschoten dan komt mijn papa weer thuis”.

“ Ik schrijf jullie vanuit mijn hutje, zittend in het stro met mijn telefoon naast mij “.

2 - 12 - 1914

“ De mortiergranaten vernielen voortdurend onze verbindingen en steeds weer moeten we dwars door het bos sluipen op zoek naar de breuk “.

9 - 1 - 1915

“ Ik zit voor een instrument, dat nogal lijkt op een piano, maar dan 50 cm breed “.

23 - 2 - 1915

“ Ze zitten in de loopgraven, tot hun buik in de modder en repareren de lijnen onder een regen van mortiergranaten. Het is afgrijselijk. Als jullie eens wisten ... ! Wat een slachtpartij! Dit is geen normale oorlog meer ! “

15 - 4 - 1915

“ Op het ogenblik zit ik op een waarnemingspost waar de communicatie wordt verzorgd door middel van een elektrisch seinlicht en het morse-alfabet. “

28 - 3 - 1916